Pafos jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych na Cyprze. W okresie grecko-rzymskim pełniło funkcję stolicy wyspy.
W poprzednich latach krakowscy archeolodzy wykonali szereg badań nieinwazyjnych w poszukiwaniu drugiego portu z wykorzystaniem aparatury geofizycznej, która umożliwia wskazanie konstrukcji skrywających się pod powierzchnią. Wówczas namierzono m.in. prostokątne w zarysie konstrukcje. Wszystkie budowle mogły być związane infrastrukturą portową – zakładali naukowcy. Podczas ostatniego, zeszłorocznego sezonu badawczego archeolodzy punktowo, w kilku miejscach rozpoczęli na ograniczoną skalę wykopaliska weryfikacyjne. Miejsce do tych badań wskazały m.in. wyniki badań wykonanych właśnie za pomocą metod geofizycznych. Naukowcy chcieli również poznać teren szerzej – zrekonstruować starożytne środowisko geograficzne obrzeży Pafos.
Wśród odkryć dokonanych w zeszłym roku na terenie agory na uwagę, zdaniem badaczy zasługuje m.in. znalezisko w postaci skomplikowanego systemu hydraulicznego złożonego z dwóch połączonych ze sobą baseników oraz fragmentu terakotowego rurociągu. Baseniki były pokryte wodoodporną zaprawą położoną na warstwie starannie ułożonych fragmentów terakotowych dachówek. Interesujących znalezisk dokonano też niedaleko wschodniego wejścia do agory. Tam archeolodzy natrafili na studnię. W jej wnętrzu znaleźli liczne zabytki: bloki kamienne, fragmenty naczyń ceramicznych. Wśród najciekawszych wskazali kostki do gry wykonane z kości. Studnia miała prawie 6 m głębokości. Zdaniem badaczy pełniła swoją funkcję do poł. II w. n.e.
Pafos jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych na Cyprze. W okresie grecko-rzymskim pełniło funkcję stolicy wyspy. W ciągu kilku lat Polacy zmienili istniejący w publikacjach dotyczących Pafos obraz początków i rozwoju miasta, przesuwając datę powstania agory na okres hellenistyczny (wcześniej uważano, że jest o 200 lat młodsza) i odkrywając pozostałości dużych budowli publicznych z tego czasu, świadczących o prężnej aktywności budowlanej w czasach ptolemejskich.
Tekst pochodzi ze strony www.naukawpolsce.pap.pl Zdjęcia pochodzą z Facebooka ze strony @PaphosAgora